Het begin
Wij hadden thuis een oude vleugel. Zo’n mooie bruine. Mijn vader was pianist, organist, componist en muziekleraar. Als baby zat ik al bij hem op schoot achter de piano. Nog voor ik kon staan, liepen mijn handjes over de toetsen. Voor de verhuizing van Loon op Zand naar Kaatsheuvel, ik was een jaar of vier, werd die mooie oude vleugel verkocht aan mijn oom en tante en kwam er een nieuwe zwart glanzende Yamaha C3 voor in de plaats. Ik was er niet achter vandaan te krijgen. Op mijn zesde kreeg ik mijn eerste pianoles. Klassiek. Een keer in de twee weken in de middagpauze gaf een leraar mij thuis les en later ook aan mijn broertje. Hoewel onze vader zelf pianoleraar was, besteedde hij deze klus liever uit, “want van je vader neem je toch niets aan!” Waar het studeren bij mij als vanzelf ging, speelde mijn broertje liever buiten. Knikkeren, hutten bouwen, voetballen.
Op de middelbare school maakte ik veel muziek met vriendinnen die op de muziekschool les hadden, waar ik ondertussen ook les kreeg. De nieuwe docente was veel te streng en wilde van mij een concertpianiste maken. Mijn zin om te studeren zakte naar een dieptepunt. Gelukkig is de liefde voor muziek gebleven en slaagde ik toch voor het toelatingsexamen van het conservatorium. En nu volg ik lekker mijn hart: optreden met mijn eigen liedjes. Heel af en toe nog word ik een beetje sentimenteel als ik bij mijn tante ben. Want daar staat nog steeds die oude bruine vleugel. Die vleugel waarmee het allemaal begonnen is.